Pomogę Premierowi. Poemat o zgubie

To już ostatnie chwile, kiedy Pan Premier szlifuje swoje expose, w którym ogłosi oficjalnie swoją linię wyłożenia Ludowi (oraz dyplomacji świata) i usprawiedliwienia dramatów, jakie nas czekają.

Głupi nie jest: co prawda sam nie czyta raportów takich jak „Polska 2011. Gospodarka-Społeczeństwo-Regiony” (napisany w Ministerstwie Rozwoju Regionalnego) czy „Diagnoza Społeczna” (co dwa lata, ostatnio 2011, napisany przez zespół J. Czapińskiego) – ale to co najważniejsze jest mu donoszone, pewnie w postaci „dwukartkowców” albo ustnie, np. w podróży lotniczej do domu i z powrotem.

Oba dokumenty – i szereg innych – są „podrasowane”, aby to co z nich wynika dziennikarze cytowali w miłych słowach. Są jednak inni, np. profesorowie ekonomii, którzy czytają te dokumenty przez właściwe okulary. Pozbawione różowości.

Zakładam, że Premier wie, z czym się będzie borykał. I że ma pod górkę, w dodatku z zakrętami, bo przypełza pod drzwi prawdziwy, nie kibolski bunt (patrz: TUTAJ).  Dlatego w rozmaitych rządowych dokumentach między wierszami wpisane są rzeczywiste zamierzenia, upierzone w miły puch. Patrz: TUTAJ.

Oto skrócona lista problemów, a właściwie „poemat o zgubie”:

1. Polska jako konstrukcja gospodarcza jest (wbrew statystykom) deficytowa, do tego ciężka, nieruchawa, pordzewiała, zaśniedziała i gotowa zawalić się w każdej chwili. Ale udaje stabilną (patrz: TUTAJ);
2. Skądinąd szczęśliwie przez Europę maszeruje huragan, na który w razie czego zwali się winę za ewentualny zawał;
3. Wydolność polskiej struktury społecznej (zatem i gospodarczej) wyczerpała się, co obrazują kształty kolejnych iteracji budżetów (ustaw budżetowych). Patrz: „Dola bankruta” – TUTAJ.
4. Państwo (RP) nie jest przygotowane do konstruktywnych działań zapobiegawczych, tym bardziej progresywno-dynamizujących, jest niewydolne. Rządzi nim Pentagram. Patrz: choćby TUTAJ;
5. Społeczna gotowość ponoszenia trudów pogłębiającej się zapaści – jest na wyczerpaniu, a społeczne rezerwy  (np. oszczędnościowe) - wyssane;
6. Wybrane formacje państwowe są przygotowywane (a towarzyszą temu kolejne regulacje prawne) do działań o charakterze policyjno-porządkowym;
7. Poważnie dyskutowany jest wariant „miękkiego” wykorzystania artykułów 228, 230 albo 232 rozdziału Konstytucji „Stany nadzwyczajne”;

To wszystko, między wierszami, znajdzie się w expose Pana Premiera.

Szczegóły.

29 listopada 2006 r. Rada Ministrów przyjęła „Strategię Rozwoju Kraju na lata 2007-2015”. Jest to pierwszy tego typu dokument przyjęty przez Radę Ministrów. Oznacza rozpoczęcie nowego etapu w zakresie programowania rozwoju społeczno-gospodarczego kraju.

CZYM JEST SRK
Strategia Rozwoju Kraju 2007-2015 (SRK) jest podstawowym dokumentem strategicznym określającym cele i priorytety polityki rozwoju w perspektywie najbliższych lat oraz warunki, które powinny ten rozwój zapewnić. Strategia Rozwoju Kraju jest nadrzędnym, wieloletnim dokumentem strategicznym rozwoju społeczno-gospodarczego kraju, stanowiącym punkt odniesienia zarówno dla innych strategii i programów rządowych, jak i  opracowywanych przez jednostki samorządu terytorialnego. Strategia Rozwoju Kraju nie jest dokumentem wymaganym przez Komisję Europejską. Zostanie jednak informacyjnie przekazana Komisji.

30 grudnia 2008 r. Rada Ministrów przyjęła dokument „Założenia aktualizacji Strategii Rozwoju Kraju 2007-2015”. Główne przesłanki  aktualizacji SRK stanowią wyniki analizy obecnych uwarunkowań i perspektyw rozwoju społeczno-gospodarczego, nasilające się wyzwania globalizacyjne i kierunki rozwoju Unii Europejskiej, zamierzenia i dokumenty programowe Rządu oraz nowe wymogi wynikające ze znowelizowanej ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju.

Zmiany SRK powinny odzwierciedlać i wzmacniać jej wiodącą rolę w systemie programowania strategicznego i współzależności dokumentów strategicznych przewidzianych w nowelizacji ustawy o zasadach prowadzenia polityki rozwoju. Jednocześnie okres obowiązywania zaktualizowanej strategii powinien pozostać nie zmieniony, tj. do 2015 roku. 

Zaktualizowana SRK powinna opierać się na zasadach podkreślonych w Deklaracji Koalicyjnej PO-PSL, podpisanej 23 listopada 2007 r. oraz uwzględniać kierunki i zagadnienia nakreślone w Strategicznym Planie Rządzenia, ogłoszonym 24 lutego 2008 r., przedstawiającym zamierzenia Rządu w perspektywie wieloletniej, a także w innych dokumentach rządowych o charakterze strategicznym, jak np. Mapa drogowa przyjęcia euro przez Polskę, przyjęta przez Radę Ministrów 28 października 2008 r., czy Plan Stabilności i Rozwoju, ogłoszony 30 listopada 2008 r.

Zakres zmian w SRK obejmuje (cytuję ze strony MRR, czytajmy między wierszami):

• zaktualizowanie uwarunkowań i przesłanek rozwoju kraju, uwzględniające najnowsze oceny i prognozy sytuacji wewnętrznej i zewnętrznej, w tym wynikające z kryzysu w gospodarce światowej oraz uwzględnienie postępujących w ramach UE procesów integracyjnych w sferze społeczno-gospodarczej, podejmowanych nowych dokumentów programowych, w tym również ważniejszych inicjatyw rzutujących na możliwości rozwojowe Polski (np. pakiet energetyczno-klimatyczny);
• zaakcentowanie konieczności uspójnienia i zsynchronizowania wszystkich prolizbońskich działań rozwojowych podejmowanych w kraju oraz ich wyeksponowanie w SRK – nadanie nowego impulsu procesowi wdrażania Strategii Lizbońskiej w Polsce;
• skorelowanie podstawowych  kierunków  rozwoju kraju oraz ważniejszych działań  programowych przedstawianych w SRK z obecnymi uwarunkowaniami i zamierzeniami rozwojowymi, tj. przygotowania do przystąpienia Polski do strefy euro w 2012 roku; tworzenie warunków dla wolności gospodarczej sprzyjającej pobudzaniu przedsiębiorczości; podnoszenie jakości kapitału ludzkiego; solidarna polityka społeczna obejmująca solidarność między pokoleniami, regionami kraju i grupami społecznymi; rozbudowa infrastruktury transportowej oraz dobre wykorzystanie funduszy unijnych, wpływające w efekcie na podnoszenie konkurencyjności gospodarki;
• silniejsze powiązanie wymiaru społeczno-gospodarczego SRK z wymiarem regionalnym i przestrzennym rozwoju kraju, tj. uwzględnienie bądź modyfikacja dotychczasowej polityki rządu wobec regionów, decentralizacja uprawnień w zakresie kształtowania rozwoju województw, jak i kwestie zapewnienia ładu przestrzennego, rozwoju miast i tzw. obszarów problemowych o znaczeniu krajowym i ponadregionalnym oraz ustalenie w SRK strategicznych zadań państwa;
• aktualizację i ewentualne rozszerzenie priorytetów i wskaźników ilustrujących stopień realizacji SRK, wynikające z dotychczas osiągniętych rezultatów, jak i nowych prognoz. Celowe jest przy tym nawiązanie do wskaźników zawartych w Strategicznym Planie Rządzenia;
• uwzględnienie wzmocnionej, wiodącej  roli Strategii Rozwoju Kraju 2007–2015  jako średniookresowej strategii rozwoju kraju w systemie strategicznych dokumentów programowych, w tym w odniesieniu do długookresowej strategii rozwoju kraju, jak też innych strategii (rozwoju regionalnego, strategii sektorowych i innych) oraz programów rozwojowych, a także wzmocnienie systemu realizacyjnego SRK (sposób realizacji i koordynacji działań w skali kraju oraz mechanizmy finansowania rozwoju).

Tylko zapalony biurokrata albo niepoprawny optymista odczyta powyższe jako roboczy dokument z cyklu „o dalszy dynamiczny rozwój kraju na chwałę rządzących”.

*             *             *

Na swoich „prywatnych” stronach internetowych zamieściłem opracowanie pełne upraszczających rysunków, a więc „dla każdego”, pod tytułem Systemowa Reforma Gospodarcza (patrz: część pierwsza TUTAJ, część druga TUTAJ). Nie jest to dzieło ani zupełne, ani doskonałe. Jego główna myśl jest taka: zamiast kosić wszystko co żyje „do gołego”, lepiej jest poluzować naturalnej żywotności ekonomicznej (przedsiębiorczości nielicznych i zapobiegliwości mas), a „utracone” w ten sposób wpłaty podatkowe zastąpić samorządową „public collection”, dobrowolnymi przedsięwzięciami angażującymi przedsiębiorców i ludność.  To jest dużo trudniejsze nić zadanie cichcem realizowane przez Vincenta, ale pozwoli uniknąć konfrontacji Rządu ze Społeczeństwem z użyciem środków nadzwyczajnych.