UWAGA:

Jesli od lektury poniższego tekstu zwoje mózgowe Ci się poplączą i zamienią w węzeł gordyjski - nie biorę za to odpowiedzialnosci :)) 

Orszoł prążkowany

Matka natura jest inteligenta Zwierzęta potrafią świetnie się maskować, by zapewnić sobie przetrwanie. Przykładem na to jest orszoł prążkowany, gatunek owada z rodziny żukowatych z rzędu chrząszczy. Charakterystyczną cechą orszoła jest jego ubarwienie, które w połączeniu z bardzo gęstym i jasnym owłosieniem upodabnia go do kosmatego trzmiela. Barwa jego chitynowych pokryw skrzydeł waha się od białej przez żółtą aż do pomarańczowej. Takie ubarwienie to taktyka ochronna. Wykształcanie jej w procesie ewolucji zajęło miliony lat. Włoski na ciele, prócz tego, że upodobniają orszoła do trzmiela, zabezpieczają go przed przyklejaniem się pyłku do ciała. Poprzez wygląd orszoł udaje groźniejszego owada, niż jest w rzeczywistości i zwierzęta, dla których mógłby być potencjalnym obiadem, omijają go. Latem można spotkać orszoła na kwiatach. Jego pożywieniem jest nektar ostów, jeżyn, tawuł czy głogu. Orszoł prążkowany jest przykładem mimikry betazjańskiej (nazwa pochodzi od nazwiska angielskiego naturalisty Henrego Waltera Batesa, który jako pierwszy udowodnił zjawisko mimikry badając motyle w Amazonii), polegającej na upodobnieniu się gatunków bezbronnych do form posiadających mechanizmy obronne (takich jak jad, kolce, żądła). Innym przykładem jest trzmielówka z muchówek, która przypomina wyglądem uzbrojone w żądła osy. Z kolei wąż mleczny upodabnia się do jadowitego węża koralowego. Co ciekawe, zjawisko mimikry dotyczy nie tylko upodobniania się jednych owadów do drugich: istnieją rośliny upodabniające się do otoczenia, kwiaty imitujące samice owadów zapylających. Zjawisko upodobniania się wzajemnie do siebie zwierząt zdolnych do obrony, nosi nazwę mimikry müllerowskiej.

---------------------------------------

źródło: https://www.przyrodapolski.org/text/text-pl-8.php