Jan "Myslnik" Herman
21 postulatów schemat
Skoro dobrą jest myśl, że – poza pojedynczymi wyjątkami doraźności – Postulaty Sierpniowe obalały konstytucyjny porządek PRL, to jeśli chcemy cokolwiek ważkiego w tej sprawie powiedzieć teraz – powinniśmy „porwać” się na podobne zamierzenie.
Poniżej – najpierw w schemacie graficznym, potem w objaśnieniach – projekt polityczny (właściwie społeczny), który zmierza i zarazem nawołuje do obalenia obowiązującego w Polsce porządku konstytucyjnego.
Jest wiele powodów po temu, aby być niezadowolonym z tego, jak transformuje się, a następnie modernizuje się Polska po roku 1989. Zapewne wiele podobieństw występuje w całym byłym „obozie socjalistycznym”, jednoczonym w głównej mierze asocjacjami kulturowo-cywilizacyjnymi (słowiańszczyzna). Poniższe – uwzględnia owe asocjacje.
Rysunek rozpościera propozycje zmian ustrojowych pomiędzy sześć kluczowych zagadnień, jakże podobnych w wymowie do postulatów Solidarności!
- Najważniejszy jest człowiek
· ochrona godności i bezpieczeństwa osobistego
· prawo do zatrudnienia
· prawo do mieszkania
· prawo do minimum budżetowego
· ochrona dorobku
· prawo do pokoju
- Sprawiedliwa gospodarka
- zakaz wyzysku
- zakaz korzystania z zepsutego owocu
- arbitralna ochrona słabszego
- suwak własnościowy
- zakaz spekulacji
- Państwo pod kontrolą
- dyskwalifikacja polityczna
- kontrola realizacji obietnic wyborczych
- struktury zadaniowe państwa
- okresowa legitymizacja elementów państwa
- Patologiom – precz!
- prawo do świętego spokoju
- humanitarny system penitencjarny
- inkryminowanie plag
- System gospodarczy
- społeczna gospodarka rynkowa
- swojszczyzna
- System polityczny – ustrój Państwa
- ordynacja sołtysowska
UWAGA: linki do rozwinięć powyższych postulatów - tutaj. albo w wersji rozszerzonej - tutaj.
W najbardziej ogólnym pojęciu powyższe postulaty przeciwstawiają SAMORZĄDNĄ I SPRAWIEDLIWĄ RZECZPOSPOLITĄ (demokrację „oddolną”) DEMOKRATYCZNEMU PAŃSTWU PRAWA (demokracji „odgórnej”). Powód jest prosty i – wydaje się – oczywisty. Demokracja „odgórna” ma silną skłonność do wyradzania się i staczania we własną karykaturę pełną patologii. Demokracja zaś „oddolna” dysponuje swoistym duchem sprawiedliwości społecznej (niewidzialną ręką rynku politycznego?), który zawsze – potwierdza to praktyka mikrospołeczności – działa sprawnie jako samo regulator (w dużych społecznościach to „nie działa”, właśnie ze względu na wciąż narzucającą się „odgórność” regulacji).