Zadaniowe struktury państwowe (ustrojowy postulat 14)

Państwo od zawsze kojarzy się z „twardością” i petryfikacją. Tzw. Prawo Parkinsona powiada, że - Wykonywanie zadań wydłuża się, wypełniając cały czas pracy. (oryg. ang. Work expands as to fill the time available for its completion). Autor - Cyril Northcote Parkinson. Prawo to odnosi się do organizacji formalnych typu biurokratycznego. Oznacza ono, że jeżeli pracownik ma określony czas na wykonanie danego zadania, zadanie to zostanie wykonane w możliwie najpóźniejszym terminie. W wersji „soft” brzmi to: „Najbardziej zajęty człowiek to ten, który ma mnóstwo czasu” – bo będzie celebrował swoje czynności, by czas sobie wypełnić. Wysiłek, który zajętemu człowiekowi zajmuje trzy minuty, może zatem dla innej osoby stać się dniem niepokoju, udręki i zmęczenia.

Parkinson zdefiniował dwie siły napędowe Biurokracji:

1.Urzędnik pragnie mnożyć podwładnych, a nie rywali;

2. Urzędnicy przysparzają sobie nawzajem pracy, jedni drugim;

Obrazuje to Statystyka Admiralicji:

/źródło: prawo Parkinsona czyli w pogoni za postępem/

Mam niemal pewność, że w Polsce borykamy się z tym samym problemem, bowiem jest on uniwersalny i dotyczy każdego środowiska administracyjno-urzędniczego.

Jedynym antidotum jest ograniczenie stałych organów, agend i urzędów (Państwa) do minimum, natomiast maksymalnie wielki zakres zadań urzędniczych przekazany do Komitetów Zadaniowych na mocy otwartych konkursów.

Tak pomyślane Państwo powinno pozostawać pod stałą kontrolą Krajowej Rady Samorządowej, złożonej z wszystkich Sołtysów kraju albo powoływanej przez Sołtysów do każdego Aktu Kontrolnego. Akt Kontrolny zawiera listę zadań i liczbę potrzebnych do tego pracowników oraz budżet zadania.

Praca KRS nie musi polegać na posiedzeniach: współczesne możliwości techniczne nie zmuszają nas do tego.

Konstytucyjna minimalizacja stałych struktur Państwa – to krok w kierunku modernizacji tego Państwa.