(Samorządowa) milicja obywatelska

Te dwa słowa (MO) mają w Polsce złą sławę. Dlatego pewnie powinienem wynaleźć jakieś dwa-trzy inne na określenie tego, co pierwotnie one oznaczać powinny były.

Ale dla porządku odsyłam do takich lektur, jak:

• Constitutional Project for Corsica, Jean-Jacques Rousseau
• Considerations on the Government of Poland, Jean-Jacques Rousseau
• Defense of the Constitutions of the United States, Letter XXIX, John Adams
• Spirit of Laws, Book XIII, Charles de Montesquieu
• Freedom's Frontier, Ch. 2, Clarence Streit
• The Law of Nations, Book III, ch. 1, Emmerich de Vattel
• Virginia Ratifying Convention, June 5, 1788, Speech of Patrick Henry
• The Commonwealth of Oceana, James Harrington
• Plato Redivivus, Second Dialogue, Henry Neville.

W nazwie „milicja obywatelska”  ważniejszy jest, moim zdaniem, człon „obywatelska”. Rozumiem ów człon jako „samorządowa”.

Obywatel polski dziś potrzebuje ochrony z kilku zakresach:

1.       Ochrona wspólnoty lokalnej/sąsiedzkiej przed chuligaństwem i przestępczością pospolitą;

2.       Zabezpieczenie przed skutkami kataklizmów (powodzie, pożary, epidemie);

3.       Ochrona obywateli swojszczyźnianych i wspólnot sąsiedzkich przed Administracją i Państwem;

W tym sensie Milicja wypełniałaby zadania, które dziś rozproszone są pomiędzy straż ochroniarską, Ligę Ochrony Kraju, Polski Czerwony Krzyż, harcerstwo, urzędy samorządowo-terenowe i organizacje pozarządowe a nawet Obronę Terytorialną, Ochotnicza Straż Pożarną. Dodajmy, że w ten sposób pomieszane są tu porządki „odgórne” z „oddolnymi”.

Zatem koncept obywatelskiej milicji nie ma nic wspólnego z ochotniczymi oddziałami paramilitarnymi, tym bardziej z jakkolwiek rozumianą władzą. Współczesny świat techniki dostarcza zbyt wiele „zwyczajnych” środków wspólnej, „oddolnej” ochrony przed szarym codziennym złem. Rzecz w tym, aby rozumieć, że zło nie jest tożsame z tym, co zawarte w jakichś ustawowych definicjach państwowych.

Zło, uwierające na co dzień i szkodliwe dla integralności wspólnot prymarnych, tkwi w ludzkiej i urzędowej skłonności do błędów oraz w ludzkich słabościach objawiających się przekraczaniem norm społecznego współżycia i kompetencji funkcyjno-urzędowych. Oraz w ludzkiej bezradności wobec przemożnych sił przyrody. I milicja ma być antidotum na to (niekoniecznie panaceum).

Milicja nie może być ani urzędowa, ani zawodowa. Światowe doświadczenia z rozmaitymi „gwardiami” są fatalne.

Wystarczy, że w każdej wspólnocie jest 5%-10% osób od 16-go do 50-go roku życia (liczby wzięte z sufitu, każda wspólnota wie lepiej), które bawią rozmaite ćwiczenia milicyjne opisane jak wyżej (czyli również poznawanie prawa i granic, do których wolno posunąć się Państwu). Wspólnoty mogą – jednym słowem – tworzyć coś w rodzaju Listy Milicyjnej, pozostającej pod kontrolą Sołtysów lub Rad Gminnych (złożonych z Sołtysów). Lista ta uruchamiana byłaby w jakimś ustalonym przez wspólnotę trybie. I w żadnym przypadku nie dysponowałaby bronią palną lub narzędziami-urządzeniami w oczywisty sposób wytworzonymi dla celów militarnych.

O interwencję milicyjną może prosić Sołtysa każdy „miejscowy” obywatel. I rozliczać z tej interwencji. Proste.

To były luźne uwagi, w poszukiwaniu obywatelstwa i samorządności.

PS:

Znalazłem – i zaadoptowałem po swojemu – wikipedialne pojęcie „militia”. Wyszło tak:

Słowo milicja sięga co najmniej 1590 kiedy zostało ono zapisane w książce Sir John Smythe, Certain Discourses Military;

Określenie milicja/ Mɨlɪʃə /) Jest obecnie powszechną formacją obywatelską i oznaczającą siły lokalne w składzie zwykłych obywateli zorganizowanych w celu zapewnienia ochrony mienia i osób, egzekwowania prawa w nagłych wypadkach, bez regularnego wynagrodzenia lub na mocy zobowiązania do usług na czas określony. Może być komponentem systemu ogólnokrajowego, ale z podkreśleniem obywatelskości i podległości społecznościom samorządnym. (wymawiane

Prawne i historyczne znaczenie milicja obejmują:

• Działalność obronną i usługową, w celu ochrony Wspólnoty i Obywateli, jej terytorium, własności i praw.
• Wszystkich (lub wybranych w trybie ochotniczym) pełnosprawnych mieszkańców danej społeczności, miasta, powiatu.
  • Część z nich przyjmuje formalny obowiązek w trybie call-up.
  • Część z nich może stanowić uzupełnienie, niezależnie od obowiązku formalnego.
• Regularne oddziały ochotnicze.